تو آتشی که نمی‌میری

تو ای نگارِ عزیزِ من! قرارِ روح و تنی جانا
در این زمانۀ بی‌حرفی، شرارۀ سخنی جانا
به جز تو دل به کسی هرگز نبسته‌ام و نخواهم بست
غم تو بسته به جان تا مرگ هماره چون کفنی جانا
تو سربلند شدی هرجا در آزمون وفا و عشق
تو سرفرازی و پابرجا نگار ممتحنی جانا
من از خصال نکوی تو چه نکته‌ و سخنی گویم
که چون طراوت بوی گل میان هر چمنی جانا
سپندوار به شوق تو عنان خویش ز کف دادم
تو آتشی که نمی‌میری میان قلب منی جانا
محمد بیدخونی
۱۴۰۲/۱/۴
#غزل #شعر_عاشقانه #محمد_بیدخونی