یا رب

یٰا رَب از دل،‌ گَردِ اَندوهِ دَمادَم را بِبَر

چون خزان از شاخسارم برگِ ماتم را ببر

همچو اشکی مانده‌ام تنها میانِ سیلِ آه

رنجِ مهجوری به سَر کُن، چشمِ پُر نم را ببر

روزهایِ خوب رفتند و به جز حسرت نَمانْد

فرصتِ پرواز اینجا نیست جانم را ببر

سوختم اما مجالِ آه هم حاصل نگشت

یا رَب این آتش که زد بر آشیانم را ببر

قلبم از این خلقِ ناراضی و بی‌سامان گرفت

تازه کن لوحِ ضمیرم، نقشِ عالَم را ببر

بیدخونی