صبح نگاه

بی‌تاب شد از دوریَت این قلبِ شکسته

بی‌خواب شد از هجرِ تو این دیدۀ خسته

یک عمر به شوق تو دویدیم و ندیدیم

جز گَردِ بلایی که بر این سینه نشسته

آه از رخِ ماهِ تو و شب‌های سیاهم

از صبحِ نگاهِ تو و آیاتِ خجسته

غم‌های مرا خط بکش ای دوست به لبخند

تا پنجرۀ عمر مرا مرگ نبسته

این قصه به پایان نرسد تا تو نیایی

هرچند دلم از قفسِ قافیه رسته

محمد بیدخونی