سروده های محمد بیدخونی

محمد بیدخونی چهارشنبه سی ام فروردین ۱۴۰۲، 7:10 عشق محمد تو را بَرَد به سماواتعشق علی ملجأ است و قبلۀ حاجاتای که هوای حسن نموده دل توعشقِ کریمت کشد به سوی کراماتای که هوای حسینِ فاطمه داریهان! مگذاری زمین علامت و رایاتاوست چراغ هدایتی که نمیردکشتیِ فوز است و راهِ کسبِ مقاماتکاش شفاعت شویم در صف محشرروز قیامت به دست مادرِ ساداتمحمد بیدخونی۱۴۰۲/۱/۳۰ شعر آیینی شعر درباره پنج تن بخوانید, ...ادامه مطلب

مست می عشقم از سبوی محمدبوی بهار است خلق و خوی محمدگل به حجاب خجالت از چه نشسته ستچون که بدیده ست حسن روی محمدخلق جهان دل نهاده بر خم زلفشرسته ز آفات رنگ و بوی محمدبر عرصات جمال او همه حیراندل شده مایل به جستجوی محمدنه فلک از مقدمش نشسته به شادیزهره غزلخوان روان به کوی محمدخامۀ تیر از ثنای او شده عاجزمهر شده محو نور روی محمدبر همۀ کائنات سرور و مهترجمله گرفتار تار موی محمدجان جهان است و قبلۀ همه جان هاروح و روان شد روان به سوی محمدشهر علوم است و باب او شده حیدراز علی آموز گفتگوی محمدچون به اویس قرن رسید ثنایششیفته شد بر رخ نکوی محمددل، تو به آل عبا بده,فيلم محمد صلی الله عليه و آله و سلم ...ادامه مطلب